Vijf vragen over Blendle, de concurrent én partner van kranten en tijdschriften

Bron: nieuwsbrief NRC.nl 28.4.2014
Vandaag is Blendle live gegaan. Hoe revolutionair is die combinatie van kiosk en sociaal netwerk eigenlijk? En wat doet Blendle met je persoonlijke gegevens? Vijf vragen over het nieuwe digitale journalistieke platform waar je losse artikelen kunt kopen, lezen en delen.

Blendle is het best te omschrijven als een combinatie tussen een digitale kiosk en een sociaal netwerk. Gebruikers kunnen op de website artikelen kopen via een online portemonnee en lezen op desktop, tablet of smartphone. Ook is het mogelijk artikelen te delen, te reageren op stukken en andere reacties te liken, zoals bij Facebook.
De homepage van Blendle geeft een overzicht van de voorpagina’s van een groot deel van de Nederlandse kranten waaronder NRC Handelsblad, nrc.next en de Volkskrant en een aantal tijdschriften (onder meer Quote, Elsevier, Story, Villamedia, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland). Wie een voorpagina aanklikt kan door een krant …..
bladeren: een stuk aanklikken betekent dat er tussen de 0,10 en 0,89 euro van het saldo afgaat, afhankelijk van medium en artikellengte. Er zijn plannen voor uitbreiding met buitenlandse media: Klöpping heeft in de Verenigde Staten al oriënterende gesprekken gevoerd met onder meer The New York Times, Time Magazine en Wired.

Blendle is zowel een concurrent als een partner van kranten en tijdschriften. Een belangrijke vraag: wie is eigenaar van de data van gebruikers? Blendle wil deze data (zoals namen en e-mailadressen) vooralsnog in eigen hand houden. Om, zoals Alexander Klöpping, zegt “te voorkomen dat onze gebruikers worden gespamd met proefabonnementen”. Uitgevers zien Blendle als een mogelijkheid om gegevens over potentiële nieuwe abonnees binnen te halen. Een groot bestand aan namen en e-mailadressen is waarschijnlijk meer waard dan het geld dat de uitgevers via Blendle verdienen met de verkoop van losse artikelen.

Wie heeft Blendle bedacht?
Het oorspronkelijke idee is van Marten Blankesteijn, en dus niet van Alexander Klöpping, het gezicht van Blendle. Blankesteijn raakte naar eigen zeggen gefrustreerd door de ‘pakketten’ waarin kranten en tijdschriften hun informatie aanbieden. Ook wie één artikel wil lezen, moet de hele bundel kopen.
Blendle is officieel begonnen op 15 december 2012, maar het bleek moeilijk uitgevers enthousiast te krijgen voor het project. Vorig jaar haalde Blankesteijn Alexander Klöpping over om mee te doen. Klöpping hierover: “Marten is de reden waarom we dit nu maken. Hij is degene die zei: niet twijfelen, we gaan het doen.”
Blankesteijn en Klöpping zijn binnen Blendle gelijkwaardig, zeggen ze zelf. Naar de buitenwereld is er een heel ander verhaal. Klöpping is met ruim honderdduizend Twittervolgers de verkoper van Blendle.

Dat heeft Blendle goed begrepen, zegt lector journalistiek & innovatie Alexander Pleijter van de Fontys Hogeschool Journalistiek. “Ideeën verkopen zichzelf nu eenmaal niet.”

Hoe wordt er geld verdiend?
Blendle kreeg in december 2012 100.000 euro subsidie van het Stimuleringsfonds voor de Pers. Klöpping en Blankesteijn bezitten 85 procent van de aandelen. De rest van de aandelen is verdeeld over de overige veertien werknemers. Blendle betaalt de rekeningen met geleend geld – leningen afgesloten in ruil voor aandelen – en spaargeld van Klöpping en Blankesteijn. Beiden zeggen zichzelf geen salaris te betalen.
Blendle krijgt 30 procent van het bedrag dat voor elk artikel wordt betaald: dat bedrag is per medium verschillend. Zo kost een lang stuk in Vrij Nederland al snel 0,79 euro, een verhaal in de Volkskrant van gemiddelde lengte kost 0,25 euro. De rest van het bedrag gaat naar de uitgevers. Dit model is vergelijkbaar met wat Apple en Google doen in hun digitale winkels: beide bedrijven houden 30 procent van elke gekochte app. Volgens Blankesteijn speelt Blendle quitte als dagelijks tienduizend bezoekers de website bezoeken.

Is dit de journalistiekconsumptie van de toekomst?
De manier waarop wij media gebruiken verandert. Een verschuiving die verloopt op twee manieren: van fysiek naar digitaal en van bezit naar toegang. Bij muziek, waar deze trends als eerst werden ingezet, is dit het duidelijkst zichtbaar. De cd-verkoop daalt, de inkomsten uit digitale muziekabonnementen zoals Spotify nemen toe. Bij films en boeken zijn vergelijkbare ontwikkelingen te zien.
Goed, journalistiek is geen muziek, boeken of film. Lezers zijn erg gehecht aan merken en abonnementen. En met kranten gaat het nog relatief goed. Daardoor kampen uitgevers met een innovators dilemma, zegt Pleijter. “Een innovatie kannibaliseert tegelijkertijd je bestaande product.” Vandaar de voorzichtigheid.
Maar ook onze mediaconsumptie verschuift naar websites en digitale, journalistieke verschijningsvormen: lezen op de iPad of initiatieven zoals NRC Reader en Volkskrant Select, waarbij lezers voor een paar euro per maand een aantal stukken uit de krant in een digitale opmaak kunnen lezen. De komst van Blendle past in deze trend.

En hoe zit het met privacy?
Blendle verzamelt persoonlijke gegevens, zoals voor- en achternaam, e-mailadres en de gelezen artikelen van een gebruiker. Wie inlogt via Facebook geeft Blendle ook toegang tot informatie over geslacht en leeftijd. “Dat leidt tot dilemma’s”, zegt Klöpping.
Blendle gebruikt softwarepakket Mixpanel om gebruikersdata te analyseren. Slimme software die het bijvoorbeeld mogelijk maakt om een gebruiker die een week niet op de website geweest een e-mail te sturen. Praktisch, maar het betekent ook dat alle data van Blendle in de VS worden opgeslagen, waar het ‘niet eenzelfde bescherming biedt als in de EU’. Dit staat vermeld in de, volgens Klöpping, “meest leesbare privacyvoorwaarden ooit”.
“Ik ben me er heel bewust van dat dit geen fantastische situatie is”, zegt Klöpping.

Er zijn twee vergelijkbare initiatieven die al eerder van start gingen: eLinea biedt voor 9,99 euro per maand onbeperkt toegang tot artikelen van verschillende media. Onder meer Vara Gids, Nieuwe Revu, Panorama en het Nederlands Dagblad zijn bij eLinea aangesloten. Los artikelen kopen is ook mogelijk. Myjour is een online platform voor kopen en verkopen van losse artikelen. Aangesloten media zijn met name vakbladen. Het verschil met Blendle: freelance auteurs kunnen hun stukken ook op Myjour aanbieden.
door Stijn Bronzwaer
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/04/28/blendle-is-er-vijf-vragen-over-de-concurrent-partner-van-kranten-en-tijdschriften/