Lafheid kwam bij vrijheidslezing in De Balie uit onverwachte hoek

Bron: blog in Elsevier 4.5.2015 door door Afshin Ellian  
PEN, een vereniging die zich zegt in te zetten voor vrijheid van meningsuiting, trok haar steun aan de Persvrijheidslezing in. De gevolgen van de komst van Mohammedcartoonist Westergaard waren ‘niet te overzien’. Daarmee heeft PEN haar geloofwaardigheid verspeeld.

Vandaag, 4 mei, herdenken we de gevallenen uit de Tweede Wereldoorlog. In het hele land worden voorafgaand aan de Dodenherdenking toespraken gehouden.
De sprekers zullen daarbij de nadruk leggen op onvrijheid, tirannie en intolerantie gedurende de heerschappij van het nationaal-socialisme in Europa. We zullen het woord ‘vrijheid’ vaak horen.
Ik wil het vandaag hebben over mei 2015.

Donkere tijden
De Tweede Wereldoorlog werd zeventig jaar geleden beëindigd. Europeanen beloofden elkaar om zich te allen tijde te keren tegen tirannie en onvrijheid. Europese schrijvers herhaalden de boodschap: wees moedig in donkere tijden.
Onvrijheid wint als de meesten zich erbij ….. 
neerleggen. Vrijheid vereist moed. Zijn wij moedig genoeg om de vrijheid waard te zijn?
Op 2 mei 2015 zou de Deense cartoonist Kurt Westergaard Amsterdam bezoeken. Hij zou in het debatcentrum De Balie de Persvrijheidslezing uitspreken. Het evenement werd georganiseerd door het Festival van het Vrije Woord.

Tulband
Na twee aanslagen in Europa – in Parijs en in Kopenhagen – weten we dat de islamitische terroristen hun executielijst serieus nemen. Kurt Westergaard is tachtig jaar oud en staat op de executielijst van Al-Qa’ida, omdat hij in 2005 in een cartoon Mohammed tekende met een tulband en daarin een bom heeft getekend.
Een paar jaar geleden werd hij in zijn huis aangevallen door een Somalische jongen. De man wilde de cartoonist met een bijl om het leven brengen. Gelukkig werd de man tijdig gearresteerd.

Molotovcocktail
In zijn boek Tyranny of Silencevertelt Flemming Rose – chef buitenland van Jyllands-Posten, de Deense krant die de Mohammedcartoons plaatste – een interessant verhaal over een Iraanse man.
Een 76-jarige Iraniër gooide in februari 2006 een molotovcocktail naar de Deense ambassade in Teheran. Dat deed hij omdat hij boos was over Westergaards Mohammedcartoon. Hij had die bewuste tekening zelf niet gezien.
Een paar jaar later toonde een Deense journalist hem de Mohammedcartoon. Met een glimlach zei de oude Pers: ‘He looks more like a Sikh than a Persian.’ Overigens was Mohammed geen Pers. De oude man had de opdracht gekregen om te demonstreren, om woedend te zijn.

Moed en vastberadenheid
Op 2 mei 2015 nam de Nederlandse staat de noodzakelijke veiligheidsmaatregelen voor de bezoekers van De Balie en voor Kurt Westergaard. De burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan (PvdA) leidde, in overleg met De Balie, dit veiligheidsproject. De directeur van De Balie Yoeri Albrecht gaf zijn medewerkers de gelegenheid om zelf te beslissen of ze daarbij aanwezig wilden zijn.
Ze kwamen allemaal. Yoeri Albrecht en zijn medewerkers verdienen lof voor hun moed en vastberadenheid. Hetzelfde geldt voor Van der Laan.

Onverwacht
De lafheid kwam uit onverwachte hoek. PEN, een vereniging van schrijvers en intellectuelen, die zich inzet voor de vrijheid van meningsuiting, was ook betrokken bij de uitnodiging van Westergaard.
Ze veranderden van mening na de aanslagen op Charlie Hebdo en die in Kopenhagen. Een meerderheid van het PEN-bestuur vond de bijeenkomst te riskant. Daarom trok de organisatie haar steun in.

Staatsterreur
Manon Uphoff, voorzitter van PEN, zei daarover: ‘De bijeenkomst werd te groot en de gevolgen waren niet te overzien.’ De onoverzienbare gevolgen hadden te maken met de veiligheidsrisico’s.
Mevrouw Uphoff vraagt solidariteit met alle vervolgde schrijvers en kunstenaars in de wereld. PEN is voor vrijheid van mengingsuiting! Ze vindt het geweldig dat schrijvers in China of Iran ondanks de staatsterreur kritisch zijn.
Deze houding is sinds 2 mei 2015 niet langer verdedigbaar. Waarom maakt Manon Uphoff, en PEN met haar, niet op vergelijkbare wijze een risicoanalyse voor de schrijvers in Iran of Noord-Korea?
Als PEN consequent is, moet de organisatie Iraanse en Saudische bloggers en alle andere schrijvers in de wereld vertellen: schrijvers, de gevolgen van jullie activiteiten zijn niet te overzien!

Bestraffing
In tegenstelling tot de helden van PEN opende de burgemeester van Amsterdam het Festival van het Vrije Woord. Hij zei: ‘Vrijheid is bij ons heilig, zeker in Nederland en in Amsterdam. Zoiets kan nooit in Amsterdam worden afgezegd. (…) Sinds Brussel, Parijs, Kopenhagen staat de vrijheid onder druk.’
We moeten de vrijheid inderdaad beschermen zonder diezelfde vrijheid af te schaffen. Juist de vervolging en bestraffing van de bedreigers van vrijheid is noodzakelijk: geweld, dreigen met geweld en het propageren van geweld, al dan niet in gecodeerde taal, valt volledig buiten de vrijheid van meningsuiting.

Verademing
Van der Laan benadrukte terecht: ‘We moeten normaal blijven doen. Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de kwaliteit om met de angst om te gaan.’ Wat een verademing is van der Laan in vergelijking met zijn voorganger.
De schaamteloze vertoning van Manon Uphoff en PEN doet ons denken aan die donkere dagen waarin weinig intellectuelen moed durfden te tonen.
Zeventig jaar na het nazisme worden Europese schrijvers, tekenaars en andere intellectuelen weer met de dood bedreigd door het nieuwe kwaad, het islamofascisme. Daarover moeten vandaag de toespraken gaan.

PEN is de pen niet meer waardig. De vrijheid kan niet worden afgezegd.
http://www.elsevier.nl/Nederland/blogs/2015/5/Lafheid-kwam-bij-vrijheidslezing-in-De-Balie-uit-onverwachte-hoek-1756682W/?masterpageid=158493