‘White privilege’? Ik kniel voor niemand

Bron: nieuwsbrief EW-magazine 9.6.2020

Oud-fractieleider en -campagneleider van Leefbaar Rotterdam Ronald Buijt weigert zich aan te laten praten dat hij geen problemen heeft dankzij zijn ‘white privilege’. In een ingezonden opinie legt hij uit waarom hij het compleet ridicuul is om de blanke Nederlanders van dit moment het slavernijverleden voor de voeten te gooien, laat staan dat zij zouden moeten knielen.

Mijn opa is in 1903 in Sliedrecht geboren. Op zijn twaalfde moest hij van zijn moeder van school af. Zijn vader was overleden en hij en zijn broers moesten werken om geld te verdienen. Ze waren straatarm. Net als de helft van Nederland verkommerde de familie van mijn opa in krotten en kelders.

Op zijn veertiende voer hij als ketelbinkie de wereld over. In 1921 kwam de hele familie zonder één cent op zak lopend naar Rotterdam-Zuid, wanhopig op zoek naar werk en eten. Mijn oma is daar in een gezin van acht kinderen geboren in de Afrikaanderwijk, eveneens in diepe armoede.

Met acht op een etage

Mijn opa en oma kregen samen vijf kinderen, onder wie mijn vader in 1936. Ze woonden met zijn achten op een etage: voor, midden en achter. Mijn opa ging eind jaren dertig met honderden andere werklozen elke ochtend naar de Maashaven. Als er een schip lag te lossen, was er voor sommigen werk. Als hij niet werd gekozen, was er geen geld en dus geen eten voor zijn gezin.

Ze maakten net als miljoenen andere Nederlanders de meedogenloze hongerwinter van 1944 mee. Uitgemergeld kwamen ze uit de oorlog.

Mijn vader kon zo goed leren dat hij als één van de weinigen uit de Afrikaanderbuurt naar de mulo mocht. Al zijn broers, neven, nichten en vrienden gingen automatisch naar de ambachts- of de huishoudschool. De meesten moesten op hun veertiende van school af om te gaan werken.

Ondanks armoede is niemand in de criminaliteit beland

Ondanks de diepe armoede en het gebrek aan een opleiding is niemand van deze ‘kwetsbare’ mensen uit de ‘kwetsbare’ Afrikaanderwijk in de criminaliteit beland.

Opa werd putjesschepper bij de gemeente Rotterdam. Mijn ooms kregen werk als stratenmaker, meteropnemer of scheepsbouwer. Mijn vader leerde door in de avonden en begon in 1974 zijn eigen zaak.

Degenen die beweren dat Nederland zijn huidige welvaart heeft te danken aan het slavernijverleden en dat wij al eeuwen in weelde en rijkdom leven, weten in het gunstigste geval niet waarover zij het hebben of ze verspreiden fake news. Een zeer kleine bovenlaag rond de Amsterdamse grachtengordel heeft van iets onmenselijks geprofiteerd, maar de overgrote meerderheid van de Nederlanders heeft daar geen enkele verantwoordelijkheid voor gedragen.

Het is dan ook compleet ridicuul om de blanke Nederlanders van dit moment het slavernijverleden voor de voeten te gooien, laat staan dat zij zouden moeten knielen.

Blanken hadden bepaald geen patent op slavenhandel

Ons land is onder leiding van Willem Drees en met de Marshallhulp van de Amerikanen en bovenal door een keihard werkende Nederlandse bevolking geworden wat het nu is. Ik ben daar trots op!

Slavenhandel is iets afschuwelijks, maar blanken hadden er bepaald geen patent op. De Arabieren in Noord-Afrika staken de blanken naar de kroon qua aantallen verhandelde slaven. En van Akwasi (de man die op de Dam zei dat hij de eerste Zwarte Piet die hij in ­november zou zien op zijn gezicht zou trappen) begreep ik dat zelfs in zijn eigen Ghana de armere zwartere Ghanezen als slaven aan de blanken werden verkocht door de iets lichtere Ghanezen zoals Akwasi.

Heden ten dage worden zwarte Afrikanen nog steeds als beesten behandeld in landen als Libië en Egypte, zijn er nog veel vrouwen uit China of de Filipijnen die als slaven worden behandeld in landen als Qatar, Koeweit en Saudi-Arabië, en is Marokko het land waar slechts 3 procent van de inwoners het accepteert als hun kind met een zwarte partner thuiskomt – in Nederland is dit 95 procent.

Ik laat me niet aanpraten dat Nederland een racistisch land is

Ik laat me niet aanpraten dat Nederland een racistisch land is, dat onze politie racistisch is of dat onze instituties ‘systemisch racistisch’ zijn, zoals zelfs premier Mark Rutte (VVD) laatst beweerde. Om over de walgelijke beweringen van  Rob Jetten (D66) dat ‘iedereen van kleur in Nederland elke dag racisme en discriminatie meemaakt’ maar helemaal te zwijgen.

Mensen met een lichte of donkergetinte huidskleur  hebben in Nederland niet zozeer bovenmatig te maken met politiegeweld, het is juist de politie zelf die steeds vaker te maken krijgt met agressie, niet zelden gepleegd door mensen van kleur.

De Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb verkondigde laatst dat racisme voorkomt onder alle bevolkingsgroepen. Hij heeft hierin volgens mij helemaal ­gelijk. En ja, er zijn ongetwijfeld Nederlandse racisten. Maar dat is wat anders dan dat Nederland een racistisch land is. Het aantal gegrond verklaarde klachten van racisme of discriminatie is miniem en het aantal veroordelingen door de rechter per jaar is op een paar handen te tellen.

Mensen die openlijk PVV steunen, kunnen baan bij politie vergeten

Velen in Nederland lopen tegen vooroordelen aan en ondervinden daar last van, zeker ook mensen met een zwarte of lichtgetinte huidskleur. Maar ze zijn niet de enigen. Mensen die openlijk de PVV steunen, kunnen een baan bij de politie, rechterlijke macht, zorginstellingen of in het onderwijs nagenoeg vergeten.

Ook voetbalsupporters die naar een uitwedstrijd willen en nog nooit geweld hebben gebruikt, moeten zich aan zeer strikte regels houden. En ja, veel Marokkanen ondervinden bij stages en sollicitaties absoluut nadeel van het wangedrag van veel van hun landgenoten. Zeer onrechtvaardig voor die goedwillenden, maar niet direct een bewijs van racisme. Als ik vijf keer door een herdershond ben aangevallen, ben ik de zesde keer dat ik zo’n hond zie lopen zeer terughoudend.

Miljoenen Nederlanders, ook blanke, fietsen tegen de berg op

Ik weiger me te laten aanpraten dat ik geen problemen heb dankzij mijn white privilege. Zo’n gesprekje tussen de wereldvreemde Twan Huys (kwam weer met het verhaal dat agenten zich ‘Marokkanenverdelgers’ noemden, wat niet waar is gebleken) en Eerste Kamerlid Boris Dittrich (D66) die generaliserend beweert dat ‘je als blanke man met de wind mee door de samenleving fietst en het voor iemand van kleur een hordeloop is’.

Jij misschien Boris, maar miljoenen andere Nederlanders, ook blanke, fietsen alleen maar tegen de berg op. Moeten elke maand knokken om het einde van de maand te halen zonder schulden. Staan jaren op de wachtlijst voor een sociale huurwoning. Zij wel. Kunnen vaak ook geen nieuwe kleren voor hun kinderen kopen, niet met vakantie of naar een pretpark. Ook hun kinderen krijgen lagere schooladviezen.

Ga het ze maar vertellen Boris, in Amsterdam-Noord, Zuid-Limburg, Oost-Groningen of Rotterdam-Zuid, hoe bevoordeeld zij zijn door hun huidskleur met hun privileges.

Elkaar napraten en willen overtreffen in deugen

Het is onverdraaglijk om elke dag de vele journalisten te lezen, te zien en te horen die elkaar napraten en elkaar willen overtreffen in deugen. Plunderingen, gruwelijke mishandelingen, het dreigen met geweld en zelfs een beeldenstorm worden gebagatelliseerd. Meestal door te beweren dat dit een natuurlijke reactie is van mensen die geen uitweg meer zien.

Geen enkele kritische vraag willen of durven stellen, zelfs niet aan degenen die dreigen met geweld, bang als ze zijn voor de hoon en het misprijzen van collega’s of hun mediachefjes. Elke avond weer de Twans, de Eelco’s, Margrieten en andere progressievelingen die het bij M, Op1 of Beau onweersproken zo weten te draaien dat vroeg of laat uiteindelijk alles de schuld is van de racist Donald Trump. 

Telkens weer die weerzinwekkende focus op kleur en afkomst. Kleur of afkomst hebben bij mij nog nooit een rol gespeeld. Niet bij het kiezen van mijn vrienden, niet bij het kiezen van mijn favoriete Feyenoord- of Oranjespelers, niet bij het waarderen van muziek en zelfs niet bij verliefdheid. Ik ben getrouwd met een vrouw van kleur. Ik, en heel veel Nederlanders met mij, beoordeel mensen louter op hun gedrag.

Focus op huidskleur plaatst mensen ongelofelijk scherp tegenover elkaar

Die enorme focus op huidskleur, zoals volksmenners als Jesse Klaver (GroenLinks) en Rob Jetten doen, plaatst mensen ongelooflijk scherp tegenover elkaar. Ik heb de laatste week al meer mensen ‘racisme’ horen krijsen als iets hen niet beviel dan het hele jaar ervoor. Houd daarmee op, want jullie slopen en vergiftigen er onze scholen, onze sportclubs, onze werkplekken, ja onze prachtige Nederlandse samenleving mee. Stop ermee!

We zijn collectief tien weken gedwongen om thuis te zitten. In een overheidsklem die nog nooit is voorgekomen in het Westen. Ongeacht of dit terecht is geweest, was het toch zeer verbazingwekkend dat er zoveel mensen op de Dam waren. Niet alleen daar, maar ook in Parijs, Brussel en Londen waar de lockdown veel strenger was.

Als het onderwerp racisme is, wijkt alles blijkbaar

Mensen zijn hun baan kwijt, bedrijven gaan kapot en mensen hebben dierbaren verloren zonder dat ze afscheid van ze konden nemen. Maar als het onderwerp racisme is, wijkt blijkbaar alles. Te beginnend met het nuchtere verstand. En knieën worden plotseling wel heel slap.

En hiermee zette burgemeester van Amsterdam Femke Halsema al die Nederlanders die, tegen hun zin, voldeden aan de eisen van Rutte & co, volledig voor schut. Corona en de zogenaamde volksgezondheid zijn dus helemaal geen nummer 1-issue. Want racisme.

Waarom stonden er nog nooit vijfduizend mensen op de Dam om ertegen te protesteren dat joden worden bespuugd en beschimpt als ze in Amsterdam met een keppeltje op lopen en dat een joods restaurant keer op keer wordt belaagd? Waarom stond de Rotterdamse Erasmusbrug nog nooit vol met duizenden mensen omdat we het zat zijn dat homo’s keer op keer worden mishandeld en getreiterd? Wanneer loopt het Malieveld vol omdat we het niet langer pikken dat meisjes in ons land door besnijdenis worden verminkt en tienduizenden vrouwen als minderwaardige wezen thuis achter het aanrecht moeten blijven?

De wereld opgehitst tegen de democratie

Veel westerse media en linkse politici hebben de wereld opgehitst tegen de democratie. Ze staken het huis van de democratie in brand en verweten vervolgens de Amerikaanse president en de politie dat ze die brand uit alle macht wilden blussen. Knielend, schoenen poetsend, ja zelfs tenen likkend vroegen blanken overal in de westerse wereld om vergiffenis voor hun white privileges en hun racisme. De Democratische Partij van Nancy Pelosi en Joseph Biden zelfs collectief.

Mijn vader is inmiddels 84 jaar. Mijn opa stierf in 1968 aan kanker, net voordat ik werd geboren. De Afrikaanderbuurt is weliswaar qua samenstelling onherkenbaar veranderd, maar is nog steeds de armste buurt van Rotterdam. Net als toen. Ik ben ze eeuwig dankbaar dat zij er mede voor hebben gezorgd dat ik in zo’n fijn en welvarend land mag leven.

Nou goed, laat ik dan voor mijn vader, mijn opa en al die geweldige mensen die ons land hebben opgebouwd toch eenmalig knielen. https://www.ewmagazine.nl/opinie/achtergrond/2020/06/ik-kniel-voor-niemand-760647/?&utm_source=ew&utm_medium=nieuwsbrief&utm_campaign=EWW%20-%202020%20-%20Q4&utm_term=EWW%20-%202020%20-%2053&utm_content=EW%20Nieuwsbrief%20Afbeelding%20boven%2050%25