Observatie: Stank voor dank voor deze Afghaanse tolk.

Bron: Jef van Adelberg 14.8.2014 

Ieder weldenkend en ontwikkeld mens begrijpt dat de Afghaanse tolk Abdul Ghafoor Ahmadzai niet meer terug kan naar zijn land. Kijk bijvoorbeeld naar de reacties n.a.v. het item in Een Vandaag van 14 augustus 2014. Maar nee, de ambtenaren volgen alleen hun formats en de “strenge” regeltjes ( lang leve Brussel): je mag maar één keer asiel aanvragen in een Europees land, dus weg! Het zal niet bij ze opkomen dat dit nou net een “afwijkende” aanvraag is en als zodanig, via de minister (?), dient te worden behandeld.

Wat is dit toch? Calvinistische schijnheiligheid of gewoon lafheid? Het is te gek voor woorden dat iemand die als tolk in een samenleving in oorlog, waar extremisten iedereen die met “de vijand” samenwerkt(e), doodt, het toch heeft gewaagd voor het Nederlandse leger ….. 
te werken, nu naar diezelfde extremisten wordt (terug)gestuurd. Is de politiek nu echt zo ziek?

Diezelfde politiek die altijd direct zo begaan is met het lot van het slachtoffer of de onderdrukte in het een of andere (verre) buitenland en direct zonder vragen te stellen, de portemonnee hiervoor trekt. Maar iemand die met gevaar voor eigen leven in een oorlogssituatie direct voor het Nederlandse leger heeft gewerkt, wordt aan zijn lot overgelaten. Erger, hij wordt een waarschijnlijke dood ingejaagd als hij terug moet. Dit riekt mijn inziens naar hypocrisie en doet denken aan wat in 1995 in een plaats in Bosnië gebeurde. L’Histoire se répète. Treurig. 

Ik hoop werkelijk dat de politiek bij zinnen komt en zorgt dat Abdul Ghafoor Ahmadzai én zijn familie in Nederland een toekomst kunnen opbouwen. 
http://www.eenvandaag.nl/buitenland/53188/vakbond_wil_tolkenpardon_?autoplay=1